På trykk i På Tastavis i september 09

I mange sammenhenger blir alderen min brukt mod meg. «Du som e så onge vett jo ingenting om dette.» Men når det gjelde å vida kossen det e å voksa opp på Tasta, så har eg fysstehåndskjennskab.

Eg tenkte at eg sko skriva på dialekt, for å verkeligt komma i stemningå for å mimra litt. Nå e eg blitt 18 år, og har bodd på Tasta heila livet, udenom det fyssta halva året eg levde. Valgkampen e nettopp over, men når det sto på som verst så tog eg meg tid te å gå meg ein tur rondt om kring på Tasta. Dette gjorde at mange minner kom tebage te meg.

Eg tror sjøl at eg va ein ganske så snåle onge. Alltid utkledd, eller kledde meg stikk modsatt av veret. Når det regna gjekk eg i shorts, når solå skinte så tog eg på meg regntøy. Heldigvis så blei der folk ud av meg og. Men det kjekkaste eg visste før eg begynte på Tasta skole, det va å lega i Vedenskogen. I frykt for å hørras gammale ud, så syns eg det e viktig at ongar lege ude. TV-spel og sånt, det e kjekt det, men det e veldig sunt for ein onge å springa ude, klatra i trer og ramla så di skrubbe opp knenå sine.

Fra 1997 gjekk eg på Tasta skole. Leraren min, Kjetil, va nok ganske frustrert over at eg «dridla sånn» på vei te skolen. For det gjor eg. Det va jo alltid tusen ting å ta seg te på vei te skolen, så eg va omtrent alltid for seine. Men som sagt, det blei jo folk ud av meg og.

Eg hadde ein korte karriere i Vardeneset Ballklubb. Det va nok for alles beste at den blei korte, for eg va frykteligt dårlige i fotball. Men eg skjønte det aldri sjøl. Ikkje før ein av trenarane kom bort te meg å sa: «Eirik, du sko ikkje prøvd deg som maskot?» Det va ikkje ein spøg. Eg lo ikkje då, men eg har ledd møje av det seinare.

Dette førte meg vidare te Tasta skolekorps. Der tromma eg rondt någen år, men så forsvant korpsgnisten. Eg va ikkje någe stort talent på det området heller, men miljøet i korpset og folkå der va kjekke. Eg har kontakt med et par av di ennå.

Men mitt bestemta inntrykk e at det e godt å ver onge på Tasta. Nå e der et variert tilbud for de som e ongar. Der bidrar både korpsene, fotballklubbane, bydelshuset og kjerkå. Adle disse e viktige for ongane på Tasta – både de som va ongar før og de som e det nå. Eg har og «hengt» både på Bydelshuset og i kjerkå. Men så blei eg og de eg va med «kule» og sko bare henga i gadene.

Og nå va planen å bli litt mer seriøse. For det som ofte e vanskeligt e å få ongane te å ver i bydelen når de slutte å ver ongar. Derfor bler det viktigt å satsa på ungdom og ungdomskultur i bydelane. Det at den rød-grønne regjeringå blei gjenvalgt e bra, fordi de siste 4 årå har me styrka kommuneøkonomien. Men så e det komt løfter om ennå mer i årå som komme. Då får Stavanger kommune mer penger – og då e det ein god investering å satse på de som e onge!

Så håpe eg adle får ein flotte høst på Tasta!

Eirik Faret Sakariassen, leder Stavanger Sosialistisk Ungdom